Συνέντευξη παραχώρησε στο Fightsports.gr ο leader του Πανοράματος Πετρούπολης, Χρήστος Ζώτος για την πορεία του στο σπορ του Ταεκβοντο, τους στόχους του σαν προπονητής και την μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. Αναλυτικά:
Πώς μπήκατε στο άθλημα του Ταεκβοντο W.T. (Ολυμπιακό άθλημα) ;
«Στην ηλικία των 4 ετών , έβλεπα ταινίες του Bruce Lee . Eπηρεασμένος όπως σχεδόν όλα τα παιδιά έκανα διάφορα σκέρτσα και κινήσεις. Βλέποντάς με, ο παππούς (που είναι θαυμαστής της άθλησης γενικά) με πήγε σε μια σχολή της γειτονιάς να μάθω Ταεκβοντο και να γυμνάζομαι.
Τα πρώτα βήματα στον χώρο τα έκανα με τον δάσκαλο Αντώνη Παππά και μετέπειτα με τον νυν πρόεδρο της ομοσπονδίας Κο Νίκο Θωμαϊδη όπου και με ενέπνευσε να ασχοληθώ με το αγωνιστικό κομμάτι του αθλήματος μας.
Στην συνέχεια συναντήθηκα με τον δάσκαλο Κ. Παρασίδη και έχτισα μια καλή αγωνιστική καριέρα . (Πανελλήνια Πρωταθλήματα – μέλος Εθνικής Ομάδος – Βαλκανικό). Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλους και ξεχωριστά κάθε έναν για το ήθος που μου δίδαξαν».
Ποια είναι η αγαπημένη σας ενέργεια / κίνηση για χρήση σε οποιονδήποτε αγώνα;
«Συχνά σαν αθλητής ήμουν λάτρης της άμυνας και της αντεπίθεσης σε πρώτο χρόνο. Δούλευα το πλάγιο ημικυκλικό λάκτισα (Πάλντουνγκ) και με μπροστινό και με δεξί πόδι. Μπορώ να πω οτι το στιλ μου δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό αλλά απλό και αποτελεσματικό. Άρα με βεβαιότητα λέω το πάλτουνγκ».
Ποια είναι η μεγαλύτερη εμπειρία σας;
«Το βαλκανικό στην Αθήνα το 2001. Στέφθηκα Ασημένιος Βαλκανιονίκης αλλά όχι τόσο για την διάκριση αλλά για την αίσθηση οτι φόρεσα το εθνόσημο στο στήθος. Την αίσθηση ότι ταυτίστηκα τα ινδάλματα μου όπως η Μόρφω η Δροσίδου , η Καρπαθάκη Μ. , ο Ιωνάς Γ. και πολλοί άλλοι που προπονηθήκαμε μαζί και μεγάλωσα (αθλητικά) στα χέρια τους».
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για την επόμενη γενιά αθλητών – τριών που προπονείτε;
«Στόχος μου να βγάλω μέσα από το Α.Σ Πανόραμα (όπου είμαι Head Coach). Πρωτίστως σωστούς ανθρώπους και ύστερα καλούς αθλητές/τριες , γιατί όχι και πρωταθλητές. Θέλω να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από εμένα και εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες να γίνουν και καλύτεροι αθλητές απο τον δάσκαλο τους».
Τι σημαίνει (για εσάς) να είστε μαχητής;
«Να μην πεις ότι κουράστηκες σε καμία περίπτωση να μην πιστέψεις πως κουράστηκες. Γιατί οι κουρασμένοι χάνουν την μάχη όχι μόνο στο τερέν αλλά και την μάχη της ζωής. Ένας μαχητής δεν τα παρατάει στην πρώτη δυσκολία αλλά μαθαίνει από τα λάθη του διαχειρίζεται τις ήττες του και κατακτά τους επόμενους στόχους. Είτε της ζωής είτε των τερέν».
Εάν θα μπορούσατε να κοουτσάρετε έναν αγώνα όνειρο, ποιος θα ήταν;
«Θα προτιμούσα να κοουτσάρω έναν – μια αθλητή/ρια μου ώστε να ξεφύγει απο τις κακοτοπιές της προ-εφηβείας ή της εφηβείας που συχνά αντιμετωπίζουμε στις μέρες μας μέσω της σταθερής αλλά γεμάτη ανατροπές σχέσης που δημιουργείτε ανάμεσα σε δάσκαλο και μαθητή και να κερδίσουμε μαζί αυτό το μετάλλιο.Εξάλλου ο δάσκαλος του παιδιού σου είναι ένα έξτρα μέλος στην βιολογική οικογένεια σου και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται».
Τι θα ήθελες να θυμάσαι στο τέλος της καριέρας σου;
«Πιο πολύ θα ήθελα να με θυμούνται και να με έχουν στην καρδιά τους οι μαθητές και οι μαθήτριες μου. Δεν έχω (προς το παρόν) την επιθυμία να θυμάμαι , ζώ την στιγμή η ζωή έιναι πολύ μικρή και απρόβλεπτη ώστε να ζεις μέσα από το παρελθόν σου.
Εξάλλου έχω αποθηκεύσει στον εσωτερικό σκληρό μου τα πάντα και κάνω όποτε θέλω αναδρομή ισα-ισα για να παίρνω δυνάμεις να συνεχίζω να ψάχνω τρόπους πώς θα ζήσω και θα απογειώσω το μέλλον μου».
πηγή: fightsports.gr